داشتن خانواده ای حامی و دلسوز برای رفاه عاطفی ما بسیار مهم است. با این حال، ممکن است مواردی وجود داشته باشد که احساس کنید خانواده‌تان به شما اهمیتی نمی‌دهند. مهم است که این احساسات را بشناسید و به آنها رسیدگی کنید تا سلامت روان خود را حفظ کنید و به دنبال حمایت های لازم باشید.

مرحله 1: در مورد احساسات خود فکر کنید کمی زمان بگذارید تا احساسات خود را نسبت به خانواده خود بازتاب دهید. آیا احساس می کنید مورد بی توجهی قرار گرفته اید، مورد بی مهری قرار گرفته اید یا مورد حمایت قرار نمی گیرید؟ درک احساسات خود اولین قدم برای رسیدگی به این موضوع است.

مرحله 2: اقدامات آنها را ارزیابی کنید اقدامات اعضای خانواده خود را نسبت به خود ارزیابی کنید. آیا آنها به طور مداوم نیازهای خود را بر شما ترجیح می دهند؟ آیا آنها نگرانی ها یا احساسات شما را نادیده می گیرند؟ موارد خاصی را در نظر بگیرید که رفتار آنها باعث شده است که احساس بی توجهی کنید.

مرحله 3: به دنبال دیدگاه باشید در مورد احساسات و نگرانی های خود در مورد خانواده خود با یک دوست، درمانگر یا مشاور مورد اعتماد صحبت کنید. آنها میتوانند دیدگاهی بیرونی ارائه دهند و به شما کمک کنند تا وضعیت را شفاف سازید.

مرحله 4: آشکارا ارتباط برقرار کنید احساسات خود را با اعضای خانواده خود به شیوه ای آرام و بدون درگیری بیان کنید. نمونه های خاصی از اینکه چگونه اعمال آنها باعث شده است که شما احساس بی توجهی کنید به اشتراک بگذارید. ارتباط باز می‌تواند به تقویت درک کمک کند و به طور بالقوه منجر به تغییرات مثبت شود.

مرحله 5: تعیین حد و مرز اگر اعضای خانواده به طور مداوم نیازهای شما را نادیده می گیرند یا با شما بد رفتار می کنند، مرزهای واضحی را با آنها تعیین کنید. مرزها برای حفظ احترام به خود و محافظت از رفاه عاطفی شما ضروری هستند.

مرحله 6: در جای دیگری به دنبال پشتیبانی باشید اگر خانواده شما نمی توانند یا مایل به ارائه پشتیبانی مورد نیاز شما نیستند، از منابع دیگر پشتیبانی بخواهید. این می‌تواند شامل دوستان، گروه های پشتیبانی یا درمانگران حرفه ای باشد که میتوانند راهنمایی و درک کنند.

مرحله 7: بر خودمراقبتی تمرکز کنید فعالیت‌های خودمراقبتی را که رفاه شما را ارتقا می‌دهند، در اولویت قرار دهید. به سرگرمی ها بپردازید، به طور منظم ورزش کنید، تمرکز حواس یا مدیتیشن را تمرین کنید و اطراف خود را با تأثیرات مثبت احاطه کنید. مراقبت از خود ضروری است، مخصوصا زمانی که با احساس غفلت خانواده مواجه می شوید.

مرحله 8: یک شبکه حمایتی بسازید با افرادی که واقعاً به شما اهمیت می‌دهند و حمایت لازم را ارائه می‌کنند، روابط ایجاد کنید. احاطه کردن خود با یک شبکه حمایتی می‌تواند به پر کردن خلاء خانواده ای که رفاه شما را در اولویت قرار نمی دهد کمک کند.

مرحله 9: کمک حرفه‌ای را در نظر بگیرید اگر احساس بی‌توجهی یا عدم مراقبت از سوی خانواده‌تان همچنان ادامه دارد و به طور قابل‌توجهی بر سلامت روان شما تأثیر می‌گذارد، به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. یک درمانگر یا مشاور می‌تواند به شما در جهت یابی این احساسات پیچیده کمک کند و راهنمایی هایی در مورد چگونگی مقابله موثر ارائه دهد.

مرحله 10: پذیرش و رها کردن گاهی اوقات، با وجود بهترین تلاش ما، برخی از اعضای خانواده ممکن است رفتار خود را تغییر ندهند. در چنین مواردی، ممکن است لازم باشد که شرایط را بپذیرید و بر کنار گذاشتن انتظارات تمرکز کنید. این به شما این امکان را می دهد که مستقل از اعتبار آنها به جلو بروید و زندگی رضایت بخشی برای خود بسازید.

به یاد داشته باشید، موقعیت هر کسی منحصر به فرد است و مهم است که این مراحل را با شرایط خاص خود تنظیم کنید. جستجوی مشاوره حرفه ای می‌تواند راهنمایی شخصی بر اساس نیازهای فردی شما ارائه دهد.

15 نشانه که خانواده شما به شما اهمیت نمی دهند

در حالی که ارزیابی احساسات و تجربیات خود ضروری است، در اینجا برخی از علائم رایج وجود دارد که ممکن است نشان دهد خانواده شما به شما اهمیت نمی دهند:

1. عدم حمایت عاطفی: اعضای خانواده شما در زمان‌های چالش برانگیز حمایت نمی‌کنند یا احساسات شما را نادیده می‌گیرند.
2. غفلت: آنها به طور مداوم نیازهای شما را نادیده می گیرند یا رفاه شما را در اولویت قرار نمی دهند.
3. بی توجهی به مرزها: مرزهای شما اغلب بدون توجه به احساسات یا ترجیحات شما نقض می شود.
4. انتقاد دائمی: اعضای خانواده شما بدون ارائه بازخورد یا حمایت سازنده بیش از حد از شما انتقاد می کنند.
5. عدم علاقه: آنها علاقه کمی به زندگی، دستاوردها یا آرزوهای شما نشان می دهند.
6. غیبت در طول رویدادهای مهم: اعضای خانواده شما به طور مداوم در رویدادها یا نقاط عطف مهم زندگی شما ظاهر نمی شوند یا شرکت نمی کنند.
7. محبوبیت: آنها نسبت به سایر اعضای خانواده علاقه آشکار نشان می دهند و نیازها و احساسات شما را نادیده می گیرند.
8. فقدان ارتباط: خانواده شما به ندرت با شما ارتباط برقرار می کنند یا علاقه ای به حفظ ارتباط منظم نشان می دهند.</lمن>
9. عدم همدلی: آنها در درک یا همدلی با مبارزات شما ناتوان هستند و آنها را ناچیز می دانند.
10. دستکاری و کنترل: اعضای خانواده شما از تاکتیک های دستکاری برای کنترل یا تسلط بر شما استفاده می کنند.
11. آزار عاطفی یا فیزیکی: شما از سوی اعضای خانواده خود آزار عاطفی یا فیزیکی را تجربه می کنید.
12. Gaslighting: آنها تجربیات شما را رد یا بی اعتبار می کنند و باعث می شوند واقعیت خود را زیر سوال ببرید.
13. عدم احترام: نظرات و مرزهای شما به طور مداوم توسط اعضای خانواده شما بی احترامی می شود.
14. عشق مشروط: محبت و پذیرش خانواده شما منوط به برآورده کردن انتظارات یا خواسته های آنهاست.
15. احساس بی‌اهمیت دائمی: اغلب در نظر خانواده‌تان احساس می‌کنید که یک فکر قبلی یا بی‌اهمیت هستید.

اگر خانواده‌تان به شما اهمیتی نمی‌دهند چه باید کرد

اگر با علائم ذکر شده در بالا شناسایی می‌شوید و احساس می‌کنید که خانواده‌تان به شما اهمیتی نمی‌دهند، در اینجا چند قدم وجود دارد که می‌توانید انجام دهید:

1. از دوستان معتمد، درمانگران یا گروه‌های حمایتی که می‌توانند راهنمایی و درک کنند، کمک بگیرید.
2. احساسات خود را به صورت آرام و بدون درگیری با اعضای خانواده خود در میان بگذارید و موارد خاصی را بیان کنید که اعمال آنها باعث شده است احساس بی توجهی کنید.
3. اگر اعضای خانواده به طور مداوم نیازهای شما را نادیده می گیرند یا با شما بد رفتار می کنند، مرزهای مشخصی را با شما ایجاد کنید.
4. فعالیت‌های خودمراقبتی را در اولویت قرار دهید که به سلامتی شما کمک می‌کنند، مانند درگیر شدن در سرگرمی‌ها، ورزش، تمرین تمرکز حواس، و احاطه کردن خود با تأثیرات مثبت.
5. با افرادی که واقعاً به شما اهمیت می‌دهند روابط ایجاد کنید و پشتیبانی لازم را ارائه دهید و یک شبکه حمایتی ایجاد کنید.
6. اگر احساس غفلت شما به طور قابل توجهی بر سلامت روانی شما تأثیر می گذارد، به دنبال کمک حرفه ای باشید، زیرا درمانگران یا مشاوران میتوانند به شما در هدایت موثر این احساسات کمک کنند.
7. اگر اعضای خاصی از خانواده تمایلی به تغییر رفتار خود نداشته باشند یا نتوانند رفتار خود را تغییر دهند، ممکن است پذیرش و رها کردن لازم باشد. بر ایجاد یک زندگی رضایت بخش برای خود، مستقل از اعتبار آنها تمرکز کنید.

به یاد داشته باشید، شما شایسته عشق، مراقبت و حمایت در زندگی خود هستید. اطراف خود با افرادی که واقعاً به سلامتی شما اهمیت می دهند برای سلامت عاطفی و روانی شما ضروری است.

منابع:

1. روانشناسی امروز: روانشناسی امروز منبع قابل اعتمادی است که مقالات جامعی در مورد جنبه های مختلف سلامت روان، از جمله پویایی خانواده و روابط ارائه می دهد.
2. Mayo Clinic: Mayo Clinic اطلاعات و منابع پزشکی قابل اعتمادی از جمله مقالاتی در مورد پویایی خانواده و مقابله با روابط دشوار ارائه می دهد.
3. HelpGuide: HelpGuide یک سازمان غیرانتفاعی است که مقالات و منابع مبتنی بر شواهد را در مورد طیف گسترده‌ای از موضوعات مرتبط با سلامت روان و رفاه، از جمله روابط خانوادگی و شبکه‌های پشتیبانی ارائه می‌کند.

اطلاعات فوق بر اساس راهنمایی کلی است و مهم است که با متخصصان مشورت کنید یا برای شرایط خاص خود به دنبال مشاوره شخصی باشید.

تهیه الکل از شکر معمولی، فرآیندی است که به نام تخمیر شناخته می شود. این فرآیند شامل تبدیل قند به الکل و دی اکسید کربن با کمک مخمر است. در اینجا شش مرحله برای راهنمایی شما در طول فرآیند، همراه با 25 نکته برای اطمینان از تخمیر موفق آورده شده است.

مرحله 1: لوازم خود را جمع آوری کنید قبل از شروع، مطمئن شوید که تمام لوازم لازم برای فرآیند تخمیر را دارید. شما نیاز خواهید داشت:

1. شکر سفره (ساکارز)
2. آب
3. مخمر
4. ظرف تخمیر (مانند کاربوی شیشه ای یا سطل پلاستیکی)
5. قفل هوا و درپوش لاستیکی
6. هیدرومتر (اختیاری اما مفید برای اندازه گیری میزان الکل)
7. دماسنج
8. محلول ضدعفونی کننده (برای تمیز کردن تمام تجهیزات)

مرحله 2: تجهیزات خود را ضد عفونی کنید بهداشت مناسب برای جلوگیری از آلودگی در طول تخمیر بسیار مهم است. تمام تجهیزاتی را که استفاده می کنید، از جمله ظرف تخمیر، قفل هوا، درپوش لاستیکی و هر ظروفی که استفاده می کنید، کاملا تمیز و ضدعفونی کنید.

مرحله 3: محلول شکر را آماده کنید در یک قابلمه بزرگ، شکر سفره را در آب گرم حل کنید. مقدار شکری که استفاده می کنید به میزان الکل مورد نظر و حجم محصول نهایی شما بستگی دارد. به عنوان یک دستورالعمل کلی، می‌توانید از حدود 2 پوند (0.9 کیلوگرم) شکر در هر گالن (3.8 لیتر) آب برای یک نوشیدنی یا نوشیدنی با قدرت متوسط ​​استفاده کنید.

مرحله 4: مخمر را اضافه کنید هنگامی که محلول شکر تا دمای اتاق خنک شد، مخمر را اضافه کنید. بسته به نوشیدنی مورد نظر خود یک نوع مخمر مناسب انتخاب کنید. به آرامی هم بزنید تا مخمر در سراسر محلول پخش شود.

مرحله 5: تخمیر مخلوط شکر و مخمر را به ظرف تخمیر ضدعفونی شده خود منتقل کنید و در طول تخمیر مقداری فضای کافی برای کف کردن باقی بگذارید. یک قفل هوا پر از آب را روی ظرف قرار دهید تا به دی اکسید کربن اجازه خروج داده شود و در عین حال از ورود اکسیژن و آلاینده ها جلوگیری شود.

ظرف تخمیر را در مکانی خنک و تاریک با دمای ثابت قرار دهید. دمای کاملا مطلوب برای تخمیر بسته به نوع مخمر مورد استفاده متفاوت است، اما معمولاً بین 60-75 درجه فارنهایت (15-24 درجه سانتیگراد) است. از نوسانات شدید دما خودداری کنید.

مرحله 6: نظارت و بطری در طول تخمیر، مخمر قند را به الکل و دی اکسید کربن تبدیل می کند. حباب ها در قفل هوا به عنوان نشانه ای از تخمیر فعال قابل مشاهده خواهند بود. طول تخمیر می‌تواند متفاوت باشد اما معمولاً حدود 1-4 هفته طول می کشد.

هنگامی که تخمیر متوقف شد (دیگر حباب در قفل هوا وجود ندارد)، از یک هیدرومتر برای اندازه گیری وزن مخصوص نوشیدنی خود استفاده کنید. هنگامی که وزن مخصوص برای چند روز متوالی ثابت بماند، تخمیر کامل می شود.

در این مرحله، می‌توانید انتخاب کنید که نوشیدنی خود را بیشتر کهنه کنید یا به بطری کردن ادامه دهید. در صورت پیری، مایع را به ظرف ثانویه منتقل کنید و اجازه دهید برای مدت طولانی بماند تا طعم آن ایجاد شود. وقتی آماده شد، نوشیدنی را در بطری های تمیز و ضدعفونی شده سیفون کنید و آنها را محکم ببندید.

25 نکته برای تخمیر موفق:

1. از گونه های مخمر با کیفیت بالا و مناسب برای نوع الکلی که می خواهید تولید کنید استفاده کنید.
2. مطمئن شوید که تمام تجهیزات قبل از استفاده کاملاً تمیز و ضد عفونی شده باشند.
3. از آب تصفیه شده یا تصفیه شده برای جلوگیری از هرگونه ناخالصی که ممکن است بر طعم تأثیر بگذارد استفاده کنید.
4. دمای تخمیر ثابت و مناسب را حفظ کنید.
5. از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید در طول تخمیر خودداری کنید.
6. مراقب قفل هوا باشید و مطمئن شوید که به درستی با آب پر شده است.
7. اگر در طول تخمیر کف بیش از حد ایجاد شد، از لوله دمنده استفاده کنید.
8. بعد از افزودن مخمر به آرامی هم بزنید تا به طور یکنواخت پخش شود.
9. برای نتایج بهتر تخمیر، از مواد مغذی یا انرژی زا استفاده کنید.
10. از مصرف بیش از حد شکر خودداری کنید، زیرا می‌تواند به مخمر فشار وارد کند و منجر به طعم بد شود.
11. از یک هیدرومتر برای اندازه گیری وزن مخصوص و نظارت بر پیشرفت تخمیر استفاده کنید.
12. در طول فرآیند برای ردیابی هرگونه تنظیمات یا مشاهدات، یادداشت بردارید.
13. برای اطمینان از تخمیر سالم بهره‌گیری از مخمر را در نظر بگیرید.
14. روش‌های بهداشتی خوب را در طول کل فرآیند حفظ کنید.
15. از باز کردن غیر ضروری ظرف تخمیر برای جلوگیری از آلودگی خودداری کنید.
16. بهره‌گیری از عصا یا سیفون خودکار برای انتقال مایعات بین ظروف را در نظر بگیرید.
17. به اندازه کافی در ظرف تخمیر اجازه دهید تا کف کند.
18. از قفل هوا با اندازه مناسب برای ظرف تخمیر خود استفاده کنید.
19. ظروف تخمیر را محکم بسته نگه دارید تا از قرار گرفتن در معرض اکسیژن جلوگیری شود.
20. از بهره‌گیری از ظروف فلزی که ممکن است واکنش نشان دهند خودداری کنیداز مواد تشکیل دهنده است یا بر طعم تأثیر می گذارد.
21. بر روی بطری‌های خود تاریخ و نوع نوشیدنی را برای مراجعات بعدی برچسب بزنید.
22. نوشیدنی‌های بطری‌شده را در مکانی خنک و تاریک نگهداری کنید تا از فساد و بد طعم شدن آن جلوگیری کنید.
23. برای طعم‌های منحصربه‌فرد، انواع مخمر و ترکیبات مختلف شکر را آزمایش کنید.
24. دستورالعمل ها و تکنیک های خاصی را برای نوع الکلی که می خواهید تولید کنید تحقیق کنید.
25. مسئولانه لذت ببرید و خلاقیت های خانگی خود را با دوستان و خانواده به اشتراک بگذارید.

سه مرجع معتبر/نام دامنه استفاده شده:

1. انجمن آبجوسازان خانگی - وب سایت رسمی انجمن آبجوسازی خانگی آمریکا اطلاعات جامعی در مورد تکنیک ها، دستورالعمل ها و منابع تهیه الکل خانگی در خانه ارائه می دهد.
2. مجله WineMaker - یک نشریه برجسته که به نوشیدنی‌سازی اختصاص دارد و توصیه‌های تخصصی، نکات و دستورالعمل‌هایی را برای نوشیدنی‌سازان آماتور و حرفه‌ای ارائه می‌دهد.
3. خودت را دم کن - مجله معروفی که بر آبجوسازی خانگی متمرکز است و مقالات، دستورالعمل‌ها و نکاتی از آبجوسازان با تجربه ارائه می‌دهد.

در حالی که این اطلاعات بر اساس منابع معتبر است، لازم است قبل از انجام هرگونه فرآیند تخمیر شامل شکر سفره یا سایر مواد تشکیل دهنده، تحقیق کنید و با قوانین و مقررات محلی در مورد تولید الکل در خانه مطابقت کنید.